ارشیا وآنوشا......زندگی ما

فرزند عزیزم............ان زمان که مرا پیر واز کار افتاده یافتی.اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم ویا نتوانستم لباسهایم را بپوشم اگر صحبت هایم تکراری وخسته کننده است.........صبور باش ودرکم کن......... یادت بیاوروقتی کوچک بودی روزی چند بار لباس هایت را عوض میکردم برای سرگرمی ات مجبور میشدم چند بارشعر یا قصه را تعریف کنم. وقتی برای ادای کلمه با مطالبی حافظه ام  یاری نداد....فرصت بده وعصبانی نشو.......وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارد دستانت رابه من بده.همانگونه که تو اولین قدمهایت راکنار من بر می داشتی....زمانی که میگویم دیگر نمی خواهم زنده بمانم ناراحت نشو خود میفهمی از اینکه باعث ناراحتی واذار تو هستم شرمنده ام...........یاری ام کن...